Laverda
Laverda Motoren
Bij Motorhuis Bakker komen soms bijzondere motoren voorbij, denk hierbij zeker aan het Italiaanse motormerk “Laverda”. Naast de bekende merken zoals Ducati, Aprilia en Piaggio mag Laverda zeker niet vergeten worden.
Laverda bouwde van 1950 tot 2000 motorfietsen. Het merk maakt nu met Vespa, Aprilia en Moto Guzzi deel uit van de Piaggio Group, maar wordt daar ‘slapend’ gehouden. In 2004 verscheen weliswaar een Laverda met een V-twin blok van Aprilia, maar bij dat ene prototype is het vooralsnog gebleven. Alle motoren van de Italiaanse fabrikant Laverda zijn echte aanraders. Motoren van het merk worden ook wel de Italiaanse BMW's genoemd.
* Begin jaren:
Er was na de Tweede Wereldoorlog enorm veel vraag naar goedkoop transport. Laverda, toen der tijd een fabrikant van landbouwmachines, zag hier mogelijkheden in de markt en richtte medio 1949 “Moto Laverda” op. De lichte motorfietsen, die in 75cc- en 100cc-uitvoering van 1950 tot 1960 werden geproduceerd, sloegen direct aan bij het publiek. In deze jaren begon ook Jakob Bakker met zijn inmiddels zeer succesvolle en alom bekende bedrijf Motorhuis Bakker in Nieuw-Weerdinge.
De vele raceoverwinningen in onder andere de MiTa (1600 km, van Milaan naar Taranto) en de Giro d’Italia zorgden voor extra veel positieve aandacht en bevorderden uiteraard de verkoop in Europa. In totaal werden er ruim 35.000 van deze motorfietsen verkocht. Ter vergelijking: van de “750”, ook een zeer succesvol model, werden er ongeveer de helft hiervan geproduceerd. Deze lichte motorfietsen bezorgden Laverda de reputatie van degelijk, betrouwbaar en snel.
Een reputatie die ook in de jaren 70 standhield met de in Nederland goed verkochte 750- en 1000/1200-modellen. De 200 twin versie uit 1962 was het eerste model op de Nederlandse markt, maar werd hier helaas geen groot succes. De toenmalige importeur Nimag heeft er slechts vijf kunnen verkopen. Nadat “Raymakers” importeur van Laverda werd, stond de 125cc eencilinder viertakt op de verkooplijst. Van dit model verwachtte de jonge Massimo Laverda, hij die de leiding van zijn vader had overgenomen, veel maar de werkelijkheid bleek hierin toch anders. Raymakers heeft er slechts enkelen kunnen slijten, maar het tij zou met de komst van de “750” snel keren.
*Gouden jaren:
De fabriek introduceerde eerst de “650cc twin”, vrijwel direct opgevolgd door een 750cc twin, die eind jaren 70 op de markt kwam. De nieuwe 750 maakte Laverda in enkele jaren een bijzonder belangrijke speler wereldwijd maar vooral ook op de Nederlandse markt. De 750- racers maakten daar begin 1970 en in de daaropvolgende jaren, vanaf 1971 in SFC-uitvoering, zeer diepe indruk. De raceoverwinningen op het stratencircuit van Oss en op het circuit van Zandvoort werden door de Nederlandse importeur breed uitgemeten in paginagrote advertenties in het wekelijks terugkerende blad “Motor”. De vraag naar een 750 S(F) of GT kon de kleine fabriek in Italiaanse Breganze, waar de machines voor een groot deel met de hand werden gemaakt, maar nauwelijks aan. Laverda had het voor elkaar gekregen om een 750 twin te bouwen die langdurig op hoge snelheid gereden kon worden en uiterst betrouwbaar was. Motorblokken die twee of drie ton gelopen hebben zijn geen zeldzaamheid. De roep van het grote publiek om nog zwaarder en nog meer pk’s werd beantwoord met de komst van de 1000cc driecilinder. Ditmaal was het de Engelse importeur “Slater Brothers” die de fabriek zeer grote diensten bewees door enkele jaren hierna een special op de Engelse markt te brengen genaamd: “Jota”. Het model zou jarenlang bekend staan als de snelste productiemotor ter wereld. De populariteit van de 1000 was in Engeland enorm groot, maar ook in Nederland besloten echte liefhebbers vaak om hun betrouwbare 750 in te ruilen voor de uiterst snelle 1000cc. “Oude liefde roest niet”, de opgedane ervaring met de 750 raak je echter niet zomaar kwijt en menigeen gingen in economisch betere tijden op zoek naar hun eerste liefde: een mooie 750. Op de Nederlandse motorbeurzen was gedurende enkele jaren Italiaanse motoren wat de klok sloeg... Door de roerige jaren, in de jaren 80 raakte Moto Laverda net zoals zovele fabrikanten in zwaar weer. Een herstart volgde enkele jaren later, niet in het geboortedorp Breganze, maar in het nabijgelegen stadje Zanè, waar van 1994 tot 2000 een tweecilinderlijn van moderne 650 en 750 modellen in beperkte aantallen werd geproduceerd.
*Heden:
De nieuwe Nederlandse importeur Lamoto, zag een nieuwe toekomst voor Laverda in Nederland aanbreken. Helaas duurde de euforie maar kort. De nieuwe modellen kampten met aardig wat kinderziektes, die de aloude reputatie van Laverda van betrouwbaar en onverwoestbaar een onherstelbare deuk bezorgden. In het jaar 2000 stopte de productie definitief. De merkrechten kwamen eerst in handen van Aprilia, dat aanvankelijk wel geloofde in een herintroductie, maar toen Aprilia daarna zelf werd overgenomen door de “Piaggio Group” leken alle kansen verkeken. In een moeilijke markt had (en heeft) Piaggio niet alleen Aprilia overeind te houden maar ook Moto Guzzi en natuurlijk Vespa.